Poléanne Vluggen, Vebego: “Als iemand weer meedoet op de arbeidsmarkt, verandert dat alles”

“Tijdens corona viel het jachtige leven even stil. Er kwam ruimte om te reflecteren. Op mijn lijstje met favoriete werkgevers stond Vebego. Hun missie, zoveel mogelijk mensen laten meedoen op de arbeidsmarkt, raakt precies aan wat mij drijft.” Zo beschrijft Poléanne Vluggen, sinds september 2022 Chief People and Culture Officer bij Vebego, deze heel bewuste stap in haar loopbaan.

Dubbelinterview: HR-professionals over hun loopbaan

In deze serie interviewt Juliette de Swarte samen met Nicole Engbers, directeur Profit van Compagnon, inspirerende HR-professionals. Lees ook:

• Suzanne Jungjohann, CHRO bij Cosun: “Ik wil gewoon knettergoede mensen aannemen”

• Yvonne van Rees Vellinga-Leenders: Van bankier tot stewardess tot directeur People (Eurofiber)

• HR volgens Mischa Mehagnoul: van zachte vaardigheden naar harde wetenschap

“Ik groeide op in Kerkrade, ooit een van de welvarendste regio’s van Nederland – totdat in de jaren ’60 de mijnen sloten. Van de ene op de andere dag verdween het werk. Wat overbleef, was een regio die sindsdien tot de armste van het land behoort, met veel radicaal-rechtse kiezers, veel geweldsmisdrijven en een groot drugsprobleem.

Mijn ouders werkten beiden in de gezondheidszorg, dus thuis kwamen wij niets tekort. Maar de impact van die klap was overal zichtbaar. Klasgenootjes groeiden op in armoede en schoven regelmatig bij ons aan tafel omdat er thuis geen warme maaltijd was.

Ik zag van dichtbij wat het betekent als een gezin zonder werk zit. Dat laat je niet los. Mijn ouders leerden ons bovendien dat je er voor anderen moet zijn. Die zorgzaamheid zit diep verankerd in de zorg.”

Opgericht in de oorlog

Vebego is actief in de facilitaire dienstverlening, zorg en groenvoorziening. Zo maken ze de NS treinen én de Efteling schoon en verzorgen ze de groenvoorziening voor gemeenten. Het bedrijf werd tijdens de oorlog opgericht door Tonny Goedmakers. Met zijn bedrijf hield hij vrienden en familie aan het werk en zo uit handen van de Duitse dwangarbeid.

De tweede generatie zette die lijn voort. Toen de mijnen sloten, boden zij werk aan mensen die anders op straat zou komen te staan. En tijdens de coronapandemie zorgde de derde generatie ervoor dat niemand zijn baan verloor.

In Nederland waren er goede regelingen, maar ook in Duitsland, Zwitserland of België, waar het stukken moeilijker was, hield Vebego iedereen aan boord.

Winst is niet het belangrijkst

“Ons doel is om zoveel mogelijk mensen mee te laten doen die nu nog aan de kant staan. Mensen die niet dezelfde kansen hebben gehad als wij. Dat is echt een heel andere manier van kijken dan bij veel andere bedrijven. In de bedrijven waar ik eerder werkte, waar het draaide om aandeelhouders, was winst maken altijd het belangrijkst.

Natuurlijk moet je financieel gezond zijn. Maar bij ons is winst niet het hoofddoel. Onze prioriteit is dat zoveel mogelijk mensen werk hebben en houden.

En als het werk ooit verandert, bijvoorbeeld omdat robots of AI het overnemen, dan gaan wij kijken hoe we onze diensten kunnen aanpassen. Zodat we onze mensen toch aan het werk kunnen houden.”

Een wereld van verschil

“Albert stond altijd bij de Jumbo in Amsterdam-Zuid, waar hij de daklozenkrant verkocht. Hij wantrouwde de overheid: had geen bankrekening, geen adres, niks. Een baan zat er dus gewoon niet in. 

Totdat we werden gebeld door iemand van een groot accountantskantoor daar. Of we Albert konden helpen. Op een ijskoude dag kwam hij, zonder jas, langs voor een gesprek.

Onze collega’s hebben hem opgevangen en stap voor stap geholpen. En nu? Nu werkt Albert al jaren met plezier bij de NS. Toen zijn verhaal rondging, regelde de gemeente Amsterdam uiteindelijk ook een woning voor hem.

En dit is echt maar één van de vele verhalen. Door iemand bij de hand te nemen en er tijd, aandacht en energie in te steken, kun je diegene weer op weg helpen richting werk.

Het is zó belangrijk dat mensen weer zelf hun leven kunnen oppakken. Iemand die eerst vereenzaamd was, hoort er weer bij. Je ziet het aan alles: ze lopen anders, praten anders. Ze hebben weer zin in het leven. De wereld is echt mooier als iedereen mee kan doen.”

Werken moet lonen

“Ik zie wat kleine financiële veranderingen voor impact kunnen hebben op onze mensen: als hun salaris omhooggaat. En ik zie ook de paniek die ontstaat als ze bijvoorbeeld hun toeslagen kwijtraken. Of wanneer er loonbeslag is. 

We willen dat werken loont. Niet alleen dat mensen een baan hebben, maar dat ze er ook echt van kunnen leven. De cao’s zijn de afgelopen jaren gelukkig gestegen, maar daardoor kregen sommige mensen juist minder toeslagen. En dan hou je dus niet meer over. Dan voelt het alsof extra werken je juist straft.

Stel je voor: 10.000 mensen in Nederland die besluiten om 3 à 4 uur minder te gaan werken per week. Dat merk je als bedrijf. Ze trekken zich terug uit het werk, omdat ze er financieel amper op vooruitgaan als ze meer doen. Daarom praten we veel met de overheid. Want zolang het systeem mensen ‘beloont’ als ze minder gaan werken, blijft dit probleem bestaan.”

Kijk anders naar talent

“De vraag is niet: wie is het talent, maar: wat is het talent? We kijken naar wat iemand wél kan en bouwen daarop voort. Dat vraagt om een andere blik.

Neem iemand die in de horeca wil werken, maar alleen goed is in eieren bakken. Dan maken we hem chef-eierbakker. Grote bedrijven hebben altijd mensen nodig achter de bakplaat.

Zo zoeken we steeds naar wat iemand kan bijdragen. Gelukkig zijn er veel bedrijven die ruimte maken voor deze aanpak.

In Duitsland en Zwitserland is dit lastiger. De wetgeving is anders en bedrijven zijn minder snel geneigd om buiten de norm te denken. Terwijl wij in Nederland, hoe we ook op onszelf gericht zijn, toch best sociaal zijn.”

Kwetsbaarheid in leiderschap

“Echt leiderschap begint met jezelf kwetsbaar opstellen, laten zien dat fouten maken mag. Als jij open bent over wat je lastig vindt, voelen anderen zich ook veilig om dat te doen. Zo groeit je team.

Ik ben ooit bijna ontslagen omdat mijn Engels niet goed genoeg was. Pas toen een collega zei: ‘Ik worstel daar ook mee,’ durfde ik hulp te zoeken.

Ik weet ook niet alles. Daarom verzamel ik de besten om me heen, mensen die slimmer zijn dan ik. Ik kies bewust voor atypische profielen. Geen standaardpaden, maar mensen met een brede blik: met een achtergrond van economie tot filosofie, van wiskunde tot kunstgeschiedenis. Juist die mix maakt het verschil. Geen kloontjes van mezelf, maar echte aanvullingen. We staan altijd open voor elkaars perspectieven. Dat maakt ons team sterk.”