Is diversiteit inclusief in de logistieke sector?

De logistieke sector kende historisch gezien een vrij homogene werkcultuur, vooral door de aard van het werk. Dat was vaak fysieke arbeid, die traditioneel door mannen werd uitgevoerd. Maar de tijden zijn inmiddels veranderd. 

Zo is FMCG Copack in Veghel, Utrecht en Tiel zelfs koploper in diversiteit en inclusie. Hier voeren arbeidskrachten, waarvan een substantieel deel met een afstand tot de arbeidsmarkt, alle benodigde inpakwerkzaamheden vlekkeloos uit, voordat de goederen worden getransporteerd. National Copack Manager Egon Walboomers is verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van FMCG Copack en hij vertelt met trots hoe hij succesvol én met plezier samenwerkt met deze medewerkers in ‘zijn’ vestigingen in Veghel, Utrecht en Tiel. 

Egon, wat is jouw persoonlijke motivatie om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt op jouw locaties aan het werk te laten gaan?

Ik word blij als mensen hier hun ding kunnen doen in plaats van thuis te zitten; dat ze mee kunnen doen in de werkzaamheden, activiteiten en bedrijfscultuur hier. Toen ik hier 12 jaar geleden begon, werkte Kuehne + Nagel al samen met sociaal ontwikkelbedrijf IBN. Als ik ’s morgens binnenkom, dan begroeten onze IBN-collega’s me enthousiast. Hun puurheid, echtheid en enthousiasme vind ik echt geweldig. 

Voor mijn tijd hier was ik eigen ondernemer en kende ik het sociaal businessmodel nog niet. Nu ik dit model wel ken, en de ruimte heb om sociaal te ondernemen, denk ik daar echt heel anders over. Sommige collega’s werken hier al 30 jaar en voelen zich echt een vast onderdeel van ons bedrijf, wat ze ook echt zijn. “Egon, Ik werk voor Kuehne”, is wat ze me vaak met veel trots vertellen. Terwijl ze eigenlijk bij ons werken via IBN.

Hangt het succesvol inzetten van D&I af van een bevlogen persoon in een organisatie die daar ook echt werk van maakt?

Jazeker, een aanjager heb je nodig. Maar tegelijkertijd heb ik het werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt echt ingebed in de cultuur van ons bedrijfsonderdeel Copack. Dus als ik hier op een dag weg ga, blijft het zoals het nu is.

Het is belangrijk om het sociale businessmodel ook echt in te bedden in je bedrijfscultuur en organisatorische inrichting, zodat het een duurzaam model is en blijft. 

Het is belangrijk om het sociale businessmodel ook echt in te bedden in je bedrijfscultuur en organisatorische inrichting, zodat het een duurzaam model is en blijft. Als P&L-verantwoordelijke borg ik de continuïteit van onze omzet. Niet alleen voor de continuïteit van ons bedrijf en voor onze opdrachtgevers, maar ook omdat ik mijn medewerkers de continuïteit van werk wil blijven bieden, zodat ze mee kunnen blijven doen. Dat vind ik belangrijk en daar voel ik mij verantwoordelijk voor.

In de logistieke wereld draait het toch veelal om volume, marges en efficiency om concurrentie voor te blijven. Hoe past het sociale businessmodel hier dan in?

Natuurlijk hebben we meerdere belangen te dienen. Enerzijds wil ik impact maken door onze bijdrage aan diversiteit, inclusie en social return. Maar ik kijk natuurlijk ook bedrijfseconomisch, aangezien ik verantwoordelijk ben voor het afleveren van positieve cijfers onderaan de streep van mijn P&L. Dat betekent dat ik de marge moet managen, zodat leveranciers ook hun deel van de winst kunnen maken. Als dat niet kan, gaat je dat uiteindelijk je kop kosten. Dat is nu eenmaal hoe de bedrijfsmatige kant werkt.

Maar de maatschappelijke inzet is voor mij minstens net zo belangrijk als ons businessmodel. Bepaalde activiteiten, zoals stickers plakken, worden door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt net zo efficiënt gedaan als door reguliere uitzendkrachten. In die zin is het inzetten van mensen via IBN dus een kostenefficiëntere oplossing.

En hoe organiseer je dit dan?

In onze samenwerking met IBN kijken we vooraf goed samen naar de prijsopbouw en werken we met stuksprijzen in plaats van met uurtarieven. In ons businessmodel draait het immers om stuksprijzen. Daarnaast kijken we tijdens de uitvoering ook goed naar hoe we de werkzaamheden kunnen optimaliseren, door bijvoorbeeld het meten en bijsturen van de productiviteit. Zo maken we het werk niet alleen efficiënter, maar ook leuker voor onze mensen. 

• Lees ook: Hoe inclusieve technologie onbenut arbeidspotentieel aan het werk helpt

Hierbij wil ik direct benadrukken dat we altijd voor iedere medewerker de beschikbare loonwaarde/capaciteiten in acht nemen. De mogelijkheden en capaciteiten van onze medewerkers prevaleren altijd, daar is geen twijfel over mogelijk. Als we bijvoorbeeld merken dat bepaalde fysieke activiteiten te zwaar zijn voor een medewerker met een beperking, hetgeen zich vaak ook uit in een dalende output, dan verplaatsen we dit werk direct naar een collega van het uitzendbureau. Wij zullen de beperktheid van een collega met een afstand tot de arbeidsmarkt nooit uitbuiten.

En hoe doet Kuehne + Nagel het landelijk op dit vlak?

Ik zie in de gehele organisatie dat er minder inzet is van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt dan in mijn businessunit. Onbekend is toch helaas nog onbemind. Ik denk dat er een bepaalde perceptie heerst over de doelgroep en dat dit vragen oproept als: ‘kunnen ze dit of kunnen ze de druk wel aan?’.

• Lees ook: Meer aandacht voor het divergente brein op de werkvloer

Ik ben erg ingesteld als entrepreneur en benader zaken graag vanuit het ondernemerschap. Ik krijg hiervoor binnen dit bedrijf ook alle ruimte. Mijn businessunit is mijn eigen winkel en dat straal ik ook uit naar mijn mensen. Ze voelen dit ook echt. Ik volg mijn eigen weg, ook bij inzet van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. 

In mijn drie vestigingen werken ruim 120 mensen via diverse sociale werkplaatsen waaronder IBN en daarmee realiseert Kuehne + Nagel haar Social Return doelstellingen ruimschoots. Voor mij is Social Return geen vinkje behalen. Deze medewerkers zijn voor mij een elementaire groep in mijn bedrijf en ik kan en wil niet zonder ze. Net als alle vaste collega’s hier in dienst, samen zijn wij dit bedrijf.

Heb je nog ambities, Egon?

Jazeker. Ik wil nog meer mensen een kans bieden. Denk bijvoorbeeld aan een goede ICT’er, die hartstikke goed is in zijn/haar vak maar net dat extra beetje begeleiding nodig heeft door bijvoorbeeld autisme. En ik wil doorgaan met wat ik nu doe. Door mensen mee te laten doen in dit bedrijf in plaats van dat ze thuis zitten. Een plek bieden waar mensen zich gewaardeerd en volwaardig voelen, waardoor ze zich ontwikkelen en steeds productiever kunnen zijn. En natuurlijk plezier hebben en onderdeel van een hecht team zijn. Ik ben gelukkig met de samenwerking met IBN en met mijn teamgenoten. En van hun blije gezichten, daar word ik dan weer blij van! 

• Lees ook: Werkgevers hebben vaak te weinig oog voor meerwaarde professionals met een beperking